Open Access
Pay It Forward, gedegen onderzoek naar duurzaamheid van Gold Open Access model
De University of California Libraries hebben een groot opgezet onderzoek gedaan naar de duurzaamheid van een volledig Gold open accessmodel. De Scholarly Kitchen reageerde enigszins zuur dat het onderzoek alleen maar aantoonde wat we al jaren wisten.
Eén interessant element uit het rapport is de mogelijke verhouding tussen financiering van APC’s uit het institutionele budget en vanuit de budgetten van onderzoeksfinanciers. hebben gekeken naar het “Library Break Even Point”. Als het bibliotheekbudget voor abonnementen wordt getransformeerd in een OA fonds voor APC’s en alle tijdschriftartikelen worden in Gold OA gepubliceerd, wat mag dan de gemiddelde hoogte van een APC zijn?
De hoogte van die gemiddelde APC verschilt zoals verwacht sterk per universiteit, immers de ene universiteit produceert meer publicaties dan de andere. Maar de onderzoekers schetsen meerdere scenario’s. Als de universiteit alle kosten voor open access publiceren moet dragen, dan kunnen zij niet de APC’s betalen die nu worden gevraagd. Maar in een tweede scenario waarin de onderzoeksfinanciers de publicatiekosten dragen voor “hun” onderzoek kunnen de universiteiten wel degelijk de APC’s betalen die nu worden gevraagd. Bij alle behalve de meest onderzoeksintensieve universiteiten ligt het break even point zelfs ver boven de gemiddelde APC die nu gevraagd wordt.
Dit tweede scenario komt overeen met de praktijk in Nederland, met EU en NWO die open access financieren. Dat de universiteiten de kosten voor open access in dit scenario kunnen dragen neemt natuurlijk niet weg dat de onderzoeksfinanciers wel met extra kosten worden geconfronteerd.
Zie pagina 95-99 in het rapport.
Een andere interessant element vond ik de berekening van Costs per article (p. 83-90). Wat kost het een uitgever om een artikel te produceren en is (dus) een mogelijke/rechtvaardige/verwachtte APC?
In de workshop over open access financiering die ik heb gegeven verwijs ik naar een artikel uit Nature, waarin wordt voorgerekend dat uitgevers per artikel gemiddeld 5.000 USD aan inkomsten genereren en dat dit (bij een geschatte winst van 20 a 30%) betekent dat het produceren van een artikel hen gemiddeld 3.500-4.000 USD moet kosten.
Dit onderzoek uit California komt met andere cijfers. Zij hebben op vijf verschillende manieren geprobeerd die kosten te achterhalen, variërend van vragen aan de uitgevers tot het interpreteren van openbare belastinggegevens. De gemiddelde kostprijs die daar uit komt varieert van 960 USD tot 2.508 USD.
De onderzoekers geven zelf aan dat hun aanpak ” is not meant to replicate current operations for established subscription-based publishers”. Dit zijn niet de kosten die de grote uitgevers maken voor het produceren van één artikel (de 3.500-4.000 USD uit het artikel in Nature), maar de APC’s waarbij een uitgever (volledig open access, not-for-profit) goed kan renderen.
Ik ben pas bij pagina 99 van het rapport, misschien later meer.
Ik kijk wel op van de kosten voor uitgevers, die vind ik behoorlijk hoog. Geen wonder dat de APC’s dan ook heel hoog zijn. Bij PeerJ betaal je 99 dollar eenmalig per auteur, voor levenslang OA publiceren. Dat journal loopt prima naar mijn weten. Hoe zou het kunnen dat zij de kosten zo laag kunnen houden? Lopen andere publishers achter qua technologie?
Waarom de verschillen tussen PeerJ (of Ubiquity Press) en traditionele uitgevers zo groot zijn weet ik niet. PeerJ heeft een vrij beperkte staf en zullen geen kantoor op de Zuidas hebben. De “rejection rate” kan een rol spelen, artikelen die ingediend worden maar niet geaccepteerd kosten ook geld. PeerJ wijst minder artikelen af? De ondersteuning die PeerJ biedt aan auteurs en editors is mogelijk beperkter dan bij traditionele uitgevers.
Dit is allemaal speculatie van mijn kant.
De membership prices van PeerJ zijn inmiddels wel gestegen (199 voor een basic membership) en dat die kosten per auteur vrij laag zijn komt ook doordat publicaties in de biomedische wetenschappen veel auteurs kennen en alle auteurs een membership moeten hebben.